Dawno nie dodawałam żadnej notki, pomimo, ze mam dwie sesje na komputerze. Nie potrafiłam sobie czasu zorganizować. W sumie, to nadal mam z tym problem. Już grudzień, a ja jestem w czarnej d... Za dwa dni Wigilia, koniec roku i następny. Myślałam, żeby dodać notkę świąteczną, ale nie zdążę ogarnąć sesji żadnej, takiej. Jedynie mogę pomyślec coś na sylwestra, ale nie wiem czy mi się uda. Wolę nic nie planować, bo wiadomo, jak z tymi planami zawsze wychodzi. Jestem tego świadoma, ile mam do zrobienia i zamiast brać się za to wszystko, ja mam to gdzieś i odkładam na ostatnią chwilę. Muszę się w końcu wziąć za siebie, bo jest jedna, wielka masakra.
Z najwyższej średniej w klasie, spadłam tak nisko, ze obawiam się czy zdam. To jest straszne, bo w życiu bym nie powiedziała, że aż tak będę miała wszystko gdzieś. Moje życie w ciągu dwóch miesięcy odwróciło się o 360 stopni i nie wiem kiedy wróci do normy. Obawiam się, że w ogóle nie wróci. Nie wiem dlaczego to wszystko się tak stało, nic pozytywnego z tego nie potrafię wynieść, a podobno każda sytuacja w naszym życiu ma jakieś drugie, pozytywne dno. Szukam go i nie umiem znaleźć, a jest coraz gorzej. Już sama zaczynam się siebie bać. Nie wiem co się stało z moim zapałem i samozaparciem. Nie chce juz tak, ale nie umiem inaczej, to przykre. Na samą myśl płakać mi się chce, bo juz nie jestem tą samą osobą, co kiedyś. Ja już sama nie wiem, czego chce od życia. Beznadziejne uczucie. Za to wkurwiają mnie ludzie. Naprawde, nigdy tak nie miałam. Jak słysze głupie pier*olenie, jakie to życie jest beznadziejne, bo tyle mają pracy, bo pieniędzy za mało, bo to, bo tamto. Zamiast dziękować Bogu za to, że są zdrowi, to narzekają na wszystko! Jak im ja, k*rwa ja im mówię, ze życie jest piękne, to próbują mi uświadomić, ze sie myle. No błagam, ja, co powinnam juz wisieć na jakiejś gałęzi przez załamanie nerwowe, to mówie, ze życie jest piękne i wiekszosc ludzi reaguje na to głupim spojrzeniem, które mówi: 'Co ty idiotko pierdolisz? Chyba nie wiesz, co to jest życie'. Ja nie wiem, kiedy ludzie zdają sobie sprawę z tego, co jest naprawde wazne i kiedy w końcu zaczną naprawde żyć.. Właśnie dlatego już tracę wiarę we wszytko... I jedynym ratunkiem dla Nas jest koniec świata, bo w życiu nie są najważniejsze pieniądze, wykształcenie czy bycie lepszym od innych. Zyjemy według chorego systemu, który nasze życie zamienia w ciągłą walke o pieniądz i nic tego nie zmieni, jak koniec k*rwa swiata.
Ogólnie nie wiem po co to pisze, jak i tak większośc na to zareaguje tym samym gestem, co zawsze.
Może każdy człowiek musi przeżyć, to co ja, żeby sobie zdać z tego sprawę. Nikomu tego nie życzę, bo sama nie wiem keidy się z tego bagna umysłowego wydostanę, ale wiem jedno życie jest nadal piękne, tylko system jest do dupy. I wierzę, że da się inaczej, lepiej żyć, niż tak jak Nam to narzucono. 

Kurtkę dorwałam kiedyś w sh, za całe 5zł. Stylizacja niby zwykła, ale mi sie podoba. Jak się komuś nie podoba, to wypad. A na rozluźnienie polecam moją Edith. Jak słucham muzyki retro, to przenoszę się w inny świat. To jest niesamowite, że dzięki muzyce można się o niebo lepiej poczuć, chociaż na chwilę.

Dawno nie dodawałam żadnej notki, ostatnio znajomy mi napisał, zebym opisywała, bo fajnie się czyta, miło się zrobiło. Nie wiem, co mam pisac w sumie. Wszystko jest teraz całkiem inne. Całkiem niefajne. Czas leci. Nie mam na nic czasu kompletnie. Miałam pisać jakoś we wrześniu notkę dotyczącą wydarzeń, które zmieniły cały mój światopogląd, miał, to być bardzo szczery wpis, ale jakoś mi nie po drodze i w koncu chyba tego nie napiszę. Może tak ma być, nie wiem.

Dzisiaj bardzo intensywny dzień. Może dlatego, że nie płaszczyłam tyłka na lekcjach cały dzień. Promowanie szkoły na targach, siłownia, wróciłam do domu, posprzątałam, później od razu, własnie ta sesja z Darią, a już sie ciemno robiło, dlatego taka beznadziejna jakość, teraz siedzę dodaje post, zaraz idę na cmentarz i muszę szyć, a później zostaje mi nauka. Lubię takie dni, bo nie mam czasu nawet pomyślec o wszystkim. Wczoraj cały dzień przespałam. Wróciłam do domu o 18, 18:30, zdrzemnęłam się na "godzinkę". Obudziłam się o 22:30, umyłam i poszłam dalej spać. (y)
Ale ogólnie, to życie jest nadal piękne.

Bomberka szyta przeze mnie, pomijając fakt, że zaczęłam ją szyć w drugiej klasie technikum, a skończyłam w trzeciej, bo leżała cały rok, to jestem z Niej mega zadowolona.